De schrijver dezes hanteert wanneer hij de baan betreedt en slagen bij de vleet produceert vaak 1 swinggedachte en dat is “no grass, no glory”. Raak je het gras niet, dan produceer je prachtige hazenaaiers, of heerlijk getopte ballen die het aanzien niet waard zijn. Het is een adagium dat reeds aan het begin van de golf carrière ingefluisterd werd en vandaag de dag nog steeds geldt. Het adagium wil ik graag wijzigen in “no ham, no glory”, ik kom daar straks op terug!
Naar ‘glory’ waren we op zoek, Jacques Meijer en ik. De foursome kampioenschappen stonden afgelopen weekend en op het programma en we hadden er zin an! Twee dagen in de gloeiende zon golfen is nog altijd beter dan een goede dag op een airconditioned kantoor, nietwaar? Op zaterdag wonnen we van Wiebe Zijlstra en Gideon “radio Oranje” de Jong. U vraagt zich natuurlijk direct af: wat bedoelt hij nou met “Radio Oranje”? Het toeval – of liever gezegd het ongeluk – wilde dat Gideon op een bepaalde hole in de ochtendpartij een dermate goede bal sloeg dat het clubhoofd zei: “ik ga achter de bal aan!” En zo gebeurde dus dat Gideon zijn clubhoofd van shaft scheidde. Hij koos ervoor het clubblad te bewaren en de shaft in zijn parapluhouder van de golfkar te steken. Dit werd alras geassocieerd met een radioantenne waarmee hij uitzendingen van de hele wereld kon ontvangen, vandaar de naam “radio Oranje”. Hij heeft nog geprobeerd hulp via deze weg in te roepen, maar helaas: zij verloren en wij gingen door naar de volgende ronde.
Zondagochtend was het andere koek. Voor ons stond een beer van een vent, klaar om met – naar het schijnt – van verarmd uranium geconstrueerde shafts en van kryptoniet gemaakte clubhoofden ons matchplay gewijs het leven zuur te gaan maken. De Baldy Bomber himself (Robin Otter), geflankeerd door zijn vader Jan was de tegenstander. Ontzagwekkende drives (denkt u aan de afslag op hole 4: Robin legt de bal met schijnbaar gemak op de voorgreen met zijn drive!) en prima putts deden de wedstrijd gelijk opgaan. Feit is gewoon dat door een tweetal mindere slagen van de Heeren Otter zij het hoofd pas laat in de ronde moesten buigen voor ons: Jammer voor hen natuurlijk, maar wij konden ons opmaken voor de finale op zondagmiddag. Heeren, dank voor de heerlijke pot!
In de laatste wedstrijd en dus de finale troffen wij “Mister Matchplay” Menno Slaap met als dienstdoende wederhelft Ruben Dijkstra. Ruben is zoals u allen ongetwijfeld weet de uitbater van Mulligan. En hier komt het nieuwe adagium “no ham, no glory” ter sprake. Na de halve finale besloten Captain Jack en ik op het terras een kleine doch voedzame lunch te verorberen in de vorm van een lekkere tosti. Bij het uitserveren bleek dat er echter alleen kaas op de tosti zat, de ham was op rantsoen. Er was een extra klodder ketchup en curry bijgevoegd, maar iedereen weet natuurlijk dat ham allerlei noodzakelijke nutritionele wonderstofjes bevat om een prima matchplaywedstrijdje in elkaar te knutselen. Ruben móét dat geweten hebben!
In een enerverende partij, waarbij typische matchplayzaakjes gebeurden (wij voor 3 op de green, zij voor 2 náár de green en dan vervolgens de bal de boom injassen waardoor de hole alsnog gehalved wordt), ging het lang gelijk op. Dan weer 1up, dan weer 1 down – het verschil is nimmer 2 geweest bedenk ik me nu – kwam het uiteindelijk op de aller- aller- allerlaatste hole aan. Hadden we een lekker plakje ham op onze tosti gehad, dan hadden we wellicht uit onze tenen de partij naar de verlenging kunnen sturen. De laatste hole werd echter slechts gehalved en niet gewonnen, waardoor Menno en Ruben zich het komende jaar Foursome Greensome Clubkampioen mogen noemen en bij elke officiële gelegenheid bijbehorende versierselen mogen dragen. Heren, proficiat!
Aan een ieder die dit jaar niet mee heeft kunnen doen (of niet durft…?): schrijf jezelf in (het is enorm leuk om mee te doen en juist de spelvorm greensome speelt fijn!) en vergewis jezelf ervan dat er ham op je tosti zit, anders zit je op de 18e met een lege tank :)!
Arjen Miedema
P.S. de traditie schrijft voor dat de winnaar natuurlijk een stukje schrijft, maar ik heb me in ruil voor een heerlijk biertje achteraf op het terras om laten kopen door het winnende duo om het schrijven van het stukje op me te nemen…