Eind april: Ene Willem A ploft na allerlei plichtplegingen op de bank met zn wijffie en denkt: zo, nu eerst een… Het voetvolk waar wij toe behoren hebben lekker meegefeest op donderdavond, vrijdag en zaterdag, maar op de zondag moeten bij ons de koppies weer op strak, want het gastheerschap moet bloedserieus uitgeoefend worden!
De opponenten in de poule kwamen met bedrukte koppies het clubhuis binnengelopen. We begrepen er niks van. Alras begrepen we dat het om de profetische woorden van ene Piet P. ging: Regen met een hoofdletter… We drukten onze neuzen tegen de ramen en dachten: what’s the problem? Een waterig zonnetje en windstil: lekker weertje om een lekker potje te matchplayen, toch?
Icemaster Schreur had de juiste voorzorgsmaatregelen getroffen en kwam op slippers (en in korte broek… Met deze temperaturen: wat bezielt die jongen toch??) het clubhuis binnengewapperd met de Cruyffiaanse wijsheid: “als je natte voeten gaat krijgen kun je net zo goed op blote voeten gaan lopen”.
Rond de klok van half elf werd er gestart en de schrijver dezes posteerde zich op drive afstand op hole 1 om zich als spotter nuttig te maken. Een vrij nutteloze taak, daar er maar weinig ballen links in de rough geslagen werden, al was het wel even oppassen geblazen toen er heel hard vanaf de tee Fore geroepen werd en ik de bal pas laat aan zag komen. ‘Duck and cover’ was even noodzakelijk, maar ik verblikte of verbloosde niet, want dat is precies wat ik bij de Commando’s tijdens operatie Desert Storm geleerd heb.
Nadat alle koppels weggestart waren (en ik inmiddels alle binnengekomen familieappjes bijgewerkt had, nu.nl al 3x uitgelezen had en bemiddeld had in het conflict tussen Noord en Zuid Korea, houdt u het nieuws even in de gaten?) zochten we ons heil bij Ruben aan de bar met zijn lekkere koffie en bijbehorende suikerbrood lekkernij. Het was zoals altijd weer goed toeven!
Het was nog droog, dus werd er onderling een puttwedstrijdje op de oefengreen gedaan. Het deed weer blijken dat Mister Matchplay Slaap zijn streken nog niet verleerd had en via psychologische oorlogsvoering de einduitkomst probeerde te beïnvloeden. Waarschijnlijk had het nog de meeste invloed op hemzelf, daar hij van alle Heeren onderaan het klassement eindigde.
In de middag werd het weer inderdaad een stuk slechter. Een hoop regen, de wind stak op: wat waren wij blij dat we lekker in de warmte konden genieten van de Formule 1 in het clubhuis, al was de lol er danig af toen Max notabene door zijn eigen teamgenoot uit de wedstrijd geknikkerd werd.
De schrijver dezes hield het daarna wegens andere verplichtingen voor gezien en keerde huiswaarts. Terwijl de ruitenwissers hun werk deden gingen de gedachten al uit naar volgende en laatste competitieronde. In de aanloop naar het gastheerschap had ik in de app uitgesproken dat er wellicht wel een kampioenschapje in zou kunnen zitten. Deze hoop werd echter door opperbankier Bram (zo ziet u maar weer wie er dagelijks met cijfertjes bezig is… Ik denk altijd maar: er moet aan het eind van de maand meer binnenkomen dan er uit gaat) de grond ingeboord door een duizelingwekkende opsomming van statistieken met als uitkomst: het moet wel heel erg ‘als als’ gaan willen wij op het hoogste treetje van het ereschavot eindigen. Desalniettemin: we gaan er voor en zien wel waar het schip strandt!
Arjen Miedema