
En daar was ie dan… De laatste competitiedag. Het moment suprême, de kers op de taart, de grande finale, de Moeder Aller Wedstrijden, enzovoort: u begrijpt wat ik bedoel! Onze veldtocht was bijna ten einde, waarbij wij stiekem op de heenreis van eeuwige glorie een platte kar door het Friese Haagje… bloemenregen… een arrenslee, ongeëvenaarde golfheroïek en een Triomf met een hoofdletter droomden. Slechts 1 opponent stond ons in de weg en wel de mannen van Zeewolde. Op voorhand de grote favoriet voor de eindzege, maar een mindere dag van hen… een goede dag van ons, wat cijfermatig rekenwerk en het zou zomaar kunnen… Toch?