Bij het schrijven van een ‘stukje’ denk ik gelijk aan de tijd dat mijn zoon nog in de F-jes bij het voetbal zat. Ook dan moest je altijd een stukje schrijven over de jongetjes die als 1 kluit met zijn allen over het veld zigzagden achter de bal aan. Veel te lange shirts en scheenbeschermers tot bijna boven de knie, maar oh zo enthousiast. “Ja, goed zo! Maak het ze (de tegenstanders) moeilijk!” klonk het dan vanaf de zijlijn. Nu dan dus een stukje over mijn/onze wedstrijd. Gelukkig hoef ik deze keer niet alle shirtjes te wassen!
Voor het eerst zat ik in flight 1 en ook voor het eerst heb ik vooraf een aantal ballen geslagen op de driving range om zo de stramme spiertjes wat los te maken. Onder de bezielende leiding van Hanneke sloegen Jos Boelhouwer, Hil Leffering en ik af. We gingen voortvarend van start en al op de eerste hole had ik minstens 3 waardevolle tips gehoord van Hanneke. Dat beloofde wat!
Het voordeel van in de 1e flight zitten is dat wanneer je een beetje recht slaat je al snel de longest op je naam kunt zetten en zo geschiedde. Ook bij de neary mocht ik mijn naam op het briefje noteren. Flight 1 heeft alleen wel als nadeel dat je lang moet wachten op de uitslag, maar in het zonnetje op het terras met een heerlijke cappuchino met schuimend hartje en ook nog vergezeld van een stukje Mars gedoneerd door Ruben, viel dat eigenlijk best mee.
Vergeleken bij een aantal weken geleden, toen alles nog droog en dor was met hier en daar zelfs scheuren in de grond, was de baan alweer enorm opgeknapt en heerlijk groen. In de ochtenddauw rolt de bal gelijk ook een stuk minder ver door, een puntje van aandacht dus. Verder hadden wij alle drie heel netjes gespeeld door de bunkers links te laten liggen en ook het water over te slaan. Een droge sloot was nog wel een obstakel evenals de boom op hole 4 en met wisselend succes gingen we lekker vlot door de baan.
Of het nu door de warming up of door mijn mindset (het zal wel niets worden, want ik heb al een paar weken niet meer gespeeld) kwam, ik ging als een speer en alles lukte. Mooie rechte ballen en zelfs het putten ging onvoorstelbaar goed. “In de buurt, in de buurt, in de buurt” hoorde ik de stem van Maaike Bouwman in mijn hoofd. Uiteindelijk resulteerde dit alles in een megascore van 31 punten, waardoor ik qua handicap in één klap naar beneden ben gekelderd tot onder de 36. Dus nu sta ik voor het volgende dilemma, óf op mijn hoogtepunt stoppen óf toch maar eens gaan oefenen met iets anders dan een ijzer en vanaf rood gaan spelen… Hier denk ik nog even over na…
Al met al was het weer een zeer geslaagde wedstrijd met prachtig weer en veel nieuwe gezichten. Het is dan ook altijd erg leuk en leerzaam om mee te doen en wat is het toch fijn dat Windfjord dat iedere keer weer mogelijk maakt. Qua resultaat waren er vier mensen met 21 punten: Piet Bandell, Hans de Noord, Hil Leffering en Jelle Russchen. De scores in de computer bepaalden uiteindelijk dat Jelle er met de 3e prijs vandoor ging. Inez en Ingrid deden ook goede zaken met ieder 2 prijzen!
De uitslagen waren als volgt:
1e: Klaaske Zwerver met 31 punten
2e Inez Bandell-Hoekstra met 24 punten
3e Jelle Russchen met 21 punten
Birdies: Leo Schepens op hole 1 en Inez Bandell-Hoekstra op hole 9
Neary: Ingrid Bossink
Longest dames: Ingrid Bossink
Longest heren: Rob Geverink
De sponsor was blij met de mooie opkomst en wij waren blij met de sponsor en alle mentoren!